Israël – round-up

Israel: not to everybodies taste

Normaal stond er vandaag een laatste blogpost in de reeks Friday Market Finds op het programma. Ik besliste echter vorige week om last-minute om één van mijn beste vriendinnen in Tel Aviv te bezoeken en bijgevolg vind ik het dus tijd voor een Israël round up.

Tel Aviv, waarom ga je daar nu naartoe?

is de vraag die ik al menig maal de laatste week en de vorige keren dat ik er naartoe ging heb moeten beantwoorden. Zo’n k*t-land, daar wil je toch niet op reis gaan.

Toegegeven, het is nu ook niet direct de bestemming die op nummer één zou staan in mijn reis bucket-list (een lijst waar ik trouwens nog eens goed over moet nadenken) en als die vriendin er niet zou wonen, was ik er waarschijnlijk nooit naartoe geweest. Maar de de vriendin in kwestie en ik ‘go way back’ en voor vriendschappen die je nauw aan het hart liggen doe je nu éénmaal veel. Ook naar een land gaan dat op politiek niet spoort en zich als een complete bullebak gedraagt.

Ik ga met niet teveel uitlaten over de Israëli politiek, want ik ben er te weinig mee bezig en volg de actualiteit niet voldoende. Al wat ik erover kwijt wil is dat ik me niet direct op mijn gemak voel in een land waar iedereen het doodnormaal vindt om geweren te dragen. Een land waar de moeder trots kiekjes neemt van haar zoontje van acht die het machinegeweer van de pubersoldaat naast hen vasthoudt. Fucked up.

Een land van uitersten

Dit was één van de minder leuke ervaringen die ik totaal niet begreep, maar in de twee keer dat ik er geweest ben leerde ik ook andere kanten kennen. Israël is een mooi land, met prachtige, ongerepte natuur. De woestijn heb ik nog niet bezocht maar plekken zoals Akko en kamperen op het prachtige strand van Habonim waren onvergetelijk. Een land met een rijke geschiedenis. Denk maar aan Betlehem en Jeruzalem. Toch zot om dezelfde weg te volgen die Jezus afgelegd zou hebben naar zijn kruisiging.

Een land met mensen van over heel de wereld die dan wel hun religie gemeenschappelijk hebben, maar hun leven verder inkleuren met hun eigen culturele roots. Een volk dat familie-waarden hoog in het vaandel draagt. De vrienden die ik er al ontmoette hebben allemaal zeer veel respect voor hun ouders en waar ze vandaan komen. Een eigenschap die ik zeer naar waarde schat en zelf ook bezit.

Een culinaire smeltkroes

Al deze culturen vertalen zich natuurlijk ook in de heerlijke smeltkroes – en nu komt het – van eten. Ik kan deze blogpost moeilijk beëindigen zonder iets over het eten geschreven te hebben. Heerlijk vind ik het. Een keuken die je nergens anders vindt, tenzij de paar keren dat ik bij Otark Productions ging eten.

Een mix van Libanees, Iraans, Pools, Georgisch, Duits en god weet ik wat nog meer. Heerlijk ontbijtjes met mezze van baba ganoush, de beste hummus, omelet met verse kruiden, falafel en dampende flatbreads om al die sausjes met op te soppen. Lunch met frisse slaatjes vol kraakverse groenten en kruiden zoals fattoush, labane en frisse Lemon nana on thé side om een beetje verkoeling te vinden van de hete zon.

Uitgebreid dineren op een gezellig terras zoals dat van Port Saïd met gegrilde kippenlevertjes met nog meer tahin saus, verse geroosterde vis, inktvis, kip in walnotensaus, blini’s met aubergine, …

Meer Israëlische recepten vind je hier >

Naar dat eten kijk ik uit. En naar mijn vriendinnetje zien. Ben ik nu een push-over omdat ik het land goedpraat door het eten op te hemelen? Misschien… Maar iedereen mag zelf kiezen waar hij/zij wil wonen. Ik zou misschien andere keuzes maken, maar als mijn vriendin daar gelukkig is, is het voor mij allemaal prima.

Tot gauw!